Bonding

1 great thing happened today. Although I didn’t plan it, it’s long overdue. 3 brothers talking about life again. Actually it’s just about my older brother. We kinda had a spat a few months back and had this "cold war" since then. It goes a little something like this.

Perfect for TV!
—————
Nakakatawa minsan ang buhay.

Nag-away kami ng kuya ko kagabi. Alam mo kung tungkol saan? Sa boxing. Buti na lang hindi nauwi sa pakyawan ang pagtatalo namin. Sabi nya automatic 10-8 daw pag na-knockdown ang isang boksingero. Sabi ko naman hindi yun automatic. Sabi naman nya, mag-research ka muna bago ka manggalaiti dyan. Tumahimik na lang ako dahil wala na akong magandang maisasagot pag ganoon na ang tema ng pagtatalo namin. Ano nga ba ang kinalaman ng panggagalaiti ko sa rule sa boxing?

Tapos kanina nga, nag-research ako sa internet kung meron nga ba o walang rule na ganoon. Saka ko naisip, paano nga knug tama pala ako na walang ganoong rule? Paano ko mapapatunayan yon sa kanya? Meron bang site na maglalagay na “walang automatic 10-8 ang score pag na-knockdown ang isang boksingero”? sa tingin ko wala. Kaya medyo nahirapan ako sa paghahanap. Dapat pala naisip ko kaagad na siya ang magbigay sa akin ng pruweba na meron ngang ganoong rule.

Meron naman akong nakitang ibang nagssabi sa mga forums na sumasang-ayon sa akin. Pero meron din naman na pareho nya ang nasa isip. Kaya hindi ko na tinuly ang pag-i-email sa kanya ng mga links ng mga sites na nabasa ko. Siya na ang bahalang magpatunay kung sino ang tama sa amin. Kahit pa tumagal na naman ng ilang linggo na hindi kami mag-usap.

Medyo late na ko nakalabas ng opisina, medyo gutom na ko kaya naisipan kong kumain na lang muna sa labas. Ang tagal ko din sigurong nagpaikot-ikot sa paghahanap ng makakainan, hanggang magpasya akong mag-chicken na lang. Ng patapos na akong magdinner, naalala ko yung bagong bili ko na dvd. Hmmm… kailangan ko palang dumaan muna sa grocery. Pangit manood ng walang nangunguya. As usual pag naggo-grocery ako, dapat may fruits, drinks at sitsirya. May nakita akong bagong sitsirya. Mukhang masarap. Binasa ko ang nakasulat sa likod, yung nutritional facts. Meron namang vitamins. Bakit kaya junk food ang tawag dito? Tapos meron pang ibang nakasulat, yung parang selling point nila. “Perfect for having a good time. Perfect for tv. Perfect for beer!”. Ha, tamang tama! Pampalamig ng ulo! Kaya bumili na din ako ng beer-in-can, yung 6-pack.

Medyo madami-dami din yung ginrocery ko. Mabigat din. Kaya dumiretso na din ako sa pila papunta sa amin. Yung pila ng fx na dumadaan sa tapat ng bahay namin. Kahit mas mahal kesa doon sa isang pila na sinasakyan namin, ok lang para wala ng hirap. Hindi na ko maglalakad. Ngunit dito na ko sinimulang paglaruan ng tadhana. Hulaan nyo kung sino ang nakita ko sa pila?? Tsk tsk tsk… hindi na ko nakaatras. Ang bigat ng dala ko eh. Buti na lang medyo ilang tao din ang pagitan namin. Pero siguradong isang fx lang ang sasakyan namin. Pag magkakatabi kami sa fx, hindi muna ko sasakay. Kunwari meron pa kong hinihintay. Kahit wala.

Lagpas 10 minuto bago dumating ang fx. Pagod na ako. Gutom (ulit). Uhaw. Gusto ko ng tikman ang binili kong sitsirya. Gusto ko ng inumin yung beer na binili ko. Gusto ko ng manood ng dvd. Kaya napilitan na din akong sumakay. Buti na lang din at hindi kami magkatabi. Sa likod siya napapwesto. Ako sa harapan. Mahirap yatang makipag-plastic-an.

Pagdating sa terminal ng fx, dapat iikot pa sa tapat ng bahay namin, tapos balik sa terminal, tapos balik ulit sa pinaggalingan naming pila kanina. Kaso ang galing ng driver namin, babalik pa daw siya sa pila at hindi na iikot pa sa bahay namin kahit iyon talaga ang ruta nila. Kung nakita mo ang mukha nung driver, talagang maaawa ka na parang kailangang-kailangan nyang makabalik agad. Na parang nakasalalay ang buhay nya doon. Wala akong nagawa kundi ang bumaba. Ilang kanto din ang lalakarin ko hanggang sa amin. Tapos ang bigat bigat pa ng dala ko. Ng biglang may magsalita sa likuran ko. “Mag-tricycle na tayo!”. Siyempre ano pa ba ang gagawin ko? Pagod na din ako, gusto ko ng makauwi.

Pagdating ng bahay, nilagay ko yung beer na binili ko sa freezer. Tapos diretso akyat na ko sa kwarto ko at nagbihis ng mas komportableng damit. Nagpahinga ng konti. Paglabas ko ng kwarto, dala-dala ang biniling sitsirya, inabutan ko ang kuya ko na nanunuod ng tv. Boxing yata ang palabas. Replay ng laban kahapon. Punta ko sa ref. Kinuha ang isang beer na pinalalamig ko. Mukhang pwede na. kumuha pa ko ng isa. “Kuya!”. Paglingon nya, binato ko sa kanya ang isa sa mga beer na kinuha ko. “Bagay yan dito sa sitsirya na binili ko!”

——————————————————–
This short story is from a collection I’m working on entitled "San Mig Lite Files". Everything in the story is somehow real except for the last paragraph. My brother doesn’t drink.

March 21, 2008