Taas-Baba

Nanood ako ng balita sa tv. Eto ang mga headlines.

- tumaas na naman ang presyo ng gas (paano pa ko bibili ng bagong kotse)
- pati presyo ng manok tumaas (magmamahal na naman ang chickenjoy)
- tapos kulang pa ang supply ng bigas (pag nfa rice naman, kailangan pang tanggalin ang mga bato at balat ng palay)
- ang baba pa rin ng sweldo (sweldo na nga lang ang hindi nagtataas)
- gusto pa yatang magtaas ng pamasahe ang mga transport groups (maglalakad na lang ako pauwi, para exercise)
- palitan ng peso at dollar, mababa din (kawawa naman ang mga kaibigan kong makipagsapalaran sa US, parang nabawasan ng 20% ang kita nila, nasa 50+ pa kase ang palitan dati ng umalis sila)

Kung iisipin mo minsan, parang wala na talagang pag-asa dito sa Pilipinas. Parang puro problema na lang. Kung tutuusin, medyo swerte pa nga ako dahil lagpas naman sa minimum ang sweldo ko (i-taymis-payb mo pa!). Joke lang na times 5 sa minimum ang sweldo ko pero umaabot naman sa 5 digits kada buwan. Magkano na nga ba ang minimum ngayon? Kami nga, minsan medyo hindi na namin mabili yung gusto naming bilhin. Paano pa kaya yung mga minimum-wage earners? Simpleng panonood ng sine dati, napapalitan na ng pirated DVDs. Yung pagdi-dinner namin bago umuwi, ngayon tiis muna ng gutom. 1 oras lang naman nasa bahay na kami! Hindi ko na din binibilhan ng laruan ang baby ko, kase baka maging materialistic. Kaya quality time na lang ang binibigay ko.

Nakakalungkot diba? Pero ayaw ko pa din umalis dito. Alam ko sa sarili ko kung ano ang reasons ko kaya ako nananatili dito, pero minsan parang hindi ko alam kung bakit iyon ang pakiramdam ko. Siguro nga dahil kaya ko pa. Sana huwag na umabot sa puntong hindi ko na makaya. Na suko na ko. Dahil kung hindi…

May 3, 2008