Kagabi habang naghihilamos ako gamit ang bago kong bili na facial wash, biglang sumulpot ang 5-year-old kong pamangkin na nangitim dahil sa sunburn. Biglang nagtanong sa akin.
"Tito, bakit mahaba ang buhok mo?"
Hindi ko naman masabi na kase mas gwapo ako pag mahaba ang buhok, dahil malamang may follow-up question yon na bakit ka gwapo. Alam mo naman ang mga bata ngayon, talagang matanong. Hindi nila basta basta kayang tanggapin ang ilang katotohanan sa mundo. Dapat merong explanation. Kaya sinabi ko na lang.
"Eh gusto ko eh."
"Diba girl lang ang mahaba ang buhok?"
"Ganon ba yon?"
"Oo. Pag boy maikli ang buhok. Pag girl mahaba."
Bago pa ako nakasagot, nakatalikod na siya papunta sa kwarto ng mga mommy at daddy nya.
Bakit nga ba mahaba ang buhok ko? Matagal ko ng nai-explain ‘to sa sarili ko eh. Kase gusto kong basagin ang stereotype ng isang taong mahaba ang buhok, payat, may hikaw sa kaliwang tenga, nagsusuot ng black t-shirt, at nakikinig ng musikang bato. Reaksyon kase ng karamihan pag may nasasalubong na ganoong tao, umiiwas. Akala nila, wala kang gagawing mabuti, na parang masama kang tao. Yun ang gusto kong mangyari. Na imulat ang isipan ng mga tao, na huwag tumingin sa panlabas na kaanyuan lamang. Na hindi makikita sa suot mo ang asal mo. Na wala sa laki ng katawan ang kaya mong gawin. Na wala sa hati ng buhok ang kayang isipin ng utak mo. Na minsan, wala sa pinakikinggan mong musika ang nararamdaman ng puso mo. Na wala sa pisikal mong anyo ang tunay mong pagkatao. Dahil dito, minsan isang rebelde ang tingin ko sa sarili ko. Kahit kailan naman parang hindi talaga ako sumusunod sa ginagawa ng karamihan. Ang sinusunod ko kung ano ang sa tingin kong tama, kung anong makabubuti sa lahat ng tao. Hindi lang para sa akin.
Ito lang ang armas na kailangan ko sa laban.
March 25, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment