May outing ang dept namin sa opis. Originally Sat ang alis, kaso maraming nagreklamo. Ginawang Friday after lunch, with 1 condition. For every team, may maiiwan dapat na isa. Not exactly maiiwan pero 4:30 ang alis. So ang mangyayari, hindi ka na nga nakaalis ng 1PM, kailangan mo pang mag-pretend na nagta-trabaho hanggang 4:30. Ang sabi nga namin, dapat parang merong incentive para sa mga late aalis. Pwedeng wala na lang bayad sa outing (hindi kase libre ang outing namin), o kaya pwedeng ipang-offset ang 3.5 hours (pambayad sa absent).
At eto na, lumapit ang boss ko sa amin. May dalang dalawang papel. Magbunutan daw kami ng isang ka-team ko para malaman kung sino sa amin ang 1PM aalis at kung sino sa 4:30. Nagkangitian kami dahil pareho kaming ayaw bumunot. Parang ang hirap kase. Either ikaw o ako. Eh pareho naming gustong 1PM umalis. Sa akin nga, parang ok na sa akin iyon, suwertihan na lang. Sori sa mamalasin. Kaya nabigla ako ng biglang sabihin ng ka-team ko na “Sige po ma’am, ako na lang!”. Parang hindi kase pumasok sa isip ko na mag-volunteer. Hindi ko din sigurado ng panahon na yon kung ano ang dahilan nya para magparaya. Supreme sacrifice ang dating eh. Sa sobrang bait ko hindi ko pa din naisipang gawin yon.
Ang problema nga lang nya ngayon, kami paalis na, siya mamaya pa! Hehehe…
May 15, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment